House Hunting í Feyneyjum.

Ég bý núna í fallegri íbúð akkúrat á milli Rialto og San Marco og þegar ég geng í vinnuna þarf ég að skjóta mér einsog skugginn á milli túristanna sem lötra sér af risastórum skemtiferðaskipum á morgnanna og lötrast um bæinn einsog her af villtum lötrum sem er stratigitly staðsettur til að tefja og pirra mig áður en ég er búin að drekka kaffibollann minn. Þetta finst þeim góð staðsetning. Ég ákvað að reyna að flytja því þessi staðsetning er aukinheldur skítdýr. Reyndar ekkert svo dýr, miðað við staðsetningu og lúxus, en of dýr fyrir littlu mig 1100 evrur á mánuði.
Svo ég fór að leita.
Ég hringd 20 símtöl.
Skoðaði á endanum 3 íbúðir.
Tók eina þeirra.
Þetta tók mig einn dag.
Ég komst eftir óprúttnum leiðum yfir lista frá Peggy Guggenheim og verðin á íbúðunum sem hennar fólk hefur fundið er skikkanlegt, við gætum jafnvel kallað þau eðlileg.
Ég var búin að ákveða að reyna að vera í háskólahverfinu eða gyðingahverfinu, það eru hverfi sem geta talist eðlileg í þessari annars við-fyrstu-sýn "óeðlilegu" borg.

Alora, það var mjög áhugavert að fá að fara inná feneysk heimili til að skoða.

#1 Risíbúð hjá Santa Maria Gloria De Frare. Ég labbaði inn og vissi að þarna mundi ég búa. Mig langar að flytja strax inn. Ótrúlega sætt opið ris með þaktoppalandslags útsýni í allar áttir. Landlordarnir hjón, hann frá París og hún feneysk, með tvö börn og kött. Þau búa hálfan mánuð í París og hálfan í Feneyjum. Ég á að hugsa um kisu sem heitir Sísí á meðan þau eru í burtu. 650 evrur á mánuði og tíu auka fyrir nótt ef ég fæ gesti. Íbúðin er sæt, með pínulítið en velnothæft eldhús og opið rými. Lítil skrifstofa með fallegu útsýni, þráðlaust internnet, einhverskonar stofa með japönskum futon sem hægt er að breyta í rúm og opið svefnrými. Risastór fallegur gamall fataskápur, hillur, skrifborð og borðstofuborð. Fullkomið. Ég tilkynni að ég borgi umsvifalaust tryggingargjaldið á morgun og bið þau að senda mér bankauppl svo ég geti borgað leiguna fyrir fram. Við fáum okkur salat og vínglas, spjöllum um kvikmyndahátíðina, bienalinn, listir og ferðalög og ég klappa kisu sem er lítil læða, mjálmar mikið. Minnir mig á kisuna hans pabba. Þau eru bæði listamenn og virka yndæl, ferðast mikið, hún á börnin tvö 10 og 13 ára. Ég spyr hvort ég meigi koma aftur á morgun og taka myndir fyrir son minn um leið og ég borga trygginguna og það er auðsótt.

Sakar ekki að skoða meira.

#2 Garðhýsi í Hallargarði við Barrabas síkið, átti að kosta 500 kall á mánuði sem er mjög ódýrt svo mér fannst það heillandi þrátt fyrir að í lýsingunni stæði rauðu letri "Taka þetta útaf listanum - þetta er of funky - Garðhýsi í mjög fallegum hallargarði en landlordin sérvitur og erviður og Luca rakst á risasproðdreka á eldhúsgólfinu." Ég fann pallacioið og dinglaði uppá. Á móti mér tekur stór hranaleg rauðhærð kona í einhverksonar Batik kufli og stór svartur vinalegur hundur. Hún býr ein í höllinni umkringd þungum mublum fallegum munum, að því er virðist allstaðar úr heiminum, veggirnir eru þaktir málverkum og teppaverkum. Hún er með þýskan hreim svo ég sé mér leik á borði "Wir können auch Deutch sprechen" Hún mýkist öll upp, Hún er frá Asturríki, ekkja, málari búin að búa í Feneyjum hálfa æfi sína. Hundarnir hennar eru nýdánir en þessum hundi var bjargað úr dópbæli og hún var beðin um að veita honum skjól. Hann er góður hundur. Við spjöllum mikið á meðan ég klappa hundinum og tala íslensku við hann sem konan verður alveg stórhrifin af svo ég er algerlega búin að koma mér í mjúkinn hjá henni. Líka með því að horfa stóreyg í kringum mig og skoða allt vel og spurja úti munina hennar. Mig langar að sjá málverkin hennar en hún getur ekki sýnt mér þau núna. Hún sýnir mér garðhýsin, Garðurinn er gjörsamlega dásamlegur og garðhýsin ágæt. Þetta væri paradís að búa í í viku, jafnvel tvær en ekki í þrjá mánuði. Það gengur ekki upp. Ég seigist muni hugsa málið og vera í sambandi vitandi að ég mun ekki taka garðhýsið en sitja mig hinsvegar í samband aftur til að sjá málverkin og til þess að kanski ef gestir koma til mín fá að setja þá í garðhýsin, Þetta er uþb fimm mínótna gangur frá íbúðinni sem ég er farin að kalla mína.

#3 Barbí-hús og Barbí-landlord á San Toma. Á móti mér tekur þvegnmjó, ótrúlega hrukkótt en strekt, verulega sólbrún, -með húð einsog leðurtaska- kona í háum hælum með aflitað hár og reykingarrödd klædd í töff föt með pallíettum og talar stöðugt. Blandar saman ítölsku og ensku, talar lélega ensku en íbúðin er á svo gjörsamlega frábærum stað að ég verð að kíkja. Hún á að kosta 950 kall á mánuði sem er aðeins of dýrt svo það er einsgott að hún sé frábær. Hún er ótrúlega viðbjóðsleg, plasthúðuð. Ég geng inn, virði fyrir mér og bakka út. En það var þess virði til að fá að hitta þessa konu, sjá göngulagið hennar og krumaða brjósaskoruna á milli gerfibrjóstanna, hlusta á röddina og hljóðið í hælunum hennar háu og finna ilmvatnslygtina. Ímynda mér ástarævintýrin hennar og hvað gleður hana, skartgripir og skjall, hvað hryggir hana, hvort hún á börn, hvernig móðir hún er, hvernig hún er á svipin þegar hún fær fullnægingu. Hún gæti verið fertug en hún gæti líka verið sjötug. Ef ég væri stákur mundi ég láta mig dreyma um hana. Hún er spennandi.

Um nóttina dreymdi mig Sísí og Apa að leika sér saman og ríða. Api bítur í hnakkann á Sísí og hún malar og mjálmar. Þetta er hjónaband. Mér á eftir að líða vel í þessari íbúð og ég flyt inn um mánaðarmótin.

Þegar ég seigi Feneyingum frá því að ég hafi fundið þessa íbúð, á þessari staðsetningu og fyrir þetta verð detta þeir af stólunum sínum og signa sig. Ég hlýt að hafa verið alveg makalaust heppin.

ps. tannlæknirinn minn svarar mér ekki...